Gedicht der Mordgeschicht 1959  

Se ess werrer do lustije Kermeszeit,
inner de Lenne dow mer se feiern,
de Tradition bestritt schu e ewigkeit,
mer wonn net de schiene zeit verleiern.

Jeder seht us Kermes gern,
deshalb konn mer lache,
ess komme Leu aus nah und fern,
sue Kermers kann kaner mache.

Se ess aach schu finazejert,
des Zelt ess do, de Danzborre gebaut,
en Scheld da werd sich net bamejert,
des Bejer ho se gout gebraut.

Montogs meurijens imme ocht,
de Kessjesdanz es voll em Gang,
ihr Mannsleu nemmt auch da en oocht,
of dem Kesse knej se immer lang.

Doch mansches er en Scheld net richtisch,
de Mauerblümscher setze e la em Eck,
weil sich de Pettern dow su wichtisch,
mer maant se spieln Versteck.

De Aahle sei su fier de Landwirtschaft,
drimm macht se doch mol fruh,
besorgt en mol e jonge Kraft,
da ho se endlich aach ihr Rouh.

En d´r Niererschelder G´ma,
ess su manches noch ze dow,
de Umlegung bis zom Burjerhaa,
brengt su manschen im sei Kouh.

D´r Boreweier o wei o Schreck,
es mer no em Bood do hause, Leider sei mer da voll Dreck,
muß mer sich wosche inner d´r Brause.

Aach dess werd de G´ma noch klärn,
en werd noch Weje fenne,
ess def nur net ze lange währn,
se muß sich rasch besenne.

Drimm lore mir auch alle en,
bei us of de Kermes ze komme,
ihr kommt jo all imsonst do rein,
en werd gout offgenomme.

Mordgeschichte 1959  

Wann mer su de Zeit bedenkt,
an de Gedanke of de Kermesmontag lenkt,
Ach - woss gobs schu tolle Sache,
immer darf mer drüwer lache.

Mordgeschichte - Hannes en Henner - Weibermehl
Entnazifizierung met em gruss Verzehl.
Bejer dere se aach mol mache,
der Waa, der därt zesomme krache.

Bei Schoppe en bei Fläschelcher,
verzehln se sich su Sächelcher.
Hau werd wos Naues bebrocht,
wos sich de Borsche ho ausgedocht.
Se glawe de letzte weiße Mensche of der Welt,
de wärn geweß vo Niererscheld.

Montogs meurije en d´r Freuh,
de Borsche sei noch reichlich meuh,
erscht esse se poor Portione,
drof folge da se Sensatione.

Bemohle lose se sich de Fratz,
se rieche noch no Bejer en Schnaps,
de sei d´r net su ganz geheuer,
se brure an ohm offene Feuer.

Su Kanibale, dess sei Menschenfresser,
ohm Gurt tra se e schweres Messer,
en Beihog vo 60 Kg verdrecke de unverdrosse,
aach noch da ajene Ortgenosse.

En trotzdem sei mir Schelder früh,
denn sterwe dow mer su wej su,
de schworze Männer ho awer zeletzt,
en Niererscheld ihre Messern gewetzt,
wonn mir de Letzte aach net sei of der Welt,
de letzte Weiße komme awer aus Niererscheld!